همه چیز تغییر مییابد و هیچ چیز حتی برای یک لحظه ثابت نمیماند. اگر تو از این نکته آگاه شوی، میل و اشتیاقِ تا ابد ثابت نگه داشتن امور در تو فروکش میکند و آنگاه آزاد و رها میشوی. ناگهان احساس میکنی کاملاً آزاد و رهایی. دیگر هیچ چیز تو را آشفته نمیکند. نمیتواند که تو را آشفته کند.
تو به این دلیل آشفته میشوی که آرزویی در سر داری، اما اوضاع آنگونه که تو میخواهی پیش نمیرود. به گونهای پیش میرود که انتظارات تو را برآورده نمیسازد. راه خودش را میرود و به حرف تو گوش نمیکند.
تو هرگز نمیدانی چه اتفاقاتی در راه است و این بسیار زیباست. هیجان و شور و حال زندگی است، شگفتی همیشگی زندگی است. اگر زندگی پیشبینیپذیر میبود، مکانیکی میشد. زندگی پیشبینیپذیر نیست. همیشه با شگفتی همراه است و تو هر قدر هشیارتر باشی، با شگفتی بیشتری روبرو میشوی. از این رو مردم از هشیار بودن سر باز میزنند. دلمرده میشوند تا در برابر تغییر از خود محافظت کنند!
فقط انسان آگاه و هشیار شهامت لازم برای پذیرش پدیدههای متغیر را داراست و این یعنی شادمانی. آنگاه همه چیز برای تو خوب و نیکو میشود و هرگز ناامید و ناکام نمیشوی.:)
سلام.نظرات همه رو خوندم فعلا دارم فکر میکنم.و ممنون از اینکه نظر گذاشتید.موفق باشید....